در این گزارش از اُتکس به مقایسه‌ی اجمالی دو مورد از باسابقه‌ترین محصولات ایران‌خودرو خواهیم پرداخت؛ پژو ۲۰۶ هاچ‌بک تیپ ۶ و ۴۰۵ اس ال ایکس با پیشرانه‌ی tu5. از شما دعوت می‌کنیم تا در ادامه‌ی گزارش با ما همراه باشید.
شاید صحبت از پژو ۲۰۶ و ۴۰۵ اندکی تکراری به نظر آید. این دو خودرو را در واقع می‌توانیم به عنوان نخستین نسل از خودروهایی بدانیم که در ابتدا به عنوان محصولات پژو وارد ایران شده و در ادامه نیز در قالب تولیدات ایران‌خودرو روانه‌ی بازارهای داخل کشور شده‌اند که این روند تا به امروز نیز ادامه دارد و به نظر نمی‌رسد که ایران‌خودرو در آینده‌ی نزدیک هم برنامه‌ای برای توقف خط تولید این دو خودرو داشته باشد.
در این گزارش سعی می‌کنیم تا شما را با نکاتی پیرامون این دو خودرو آشنا کنیم که احتمالا کمتر شنیده‌اید. ابتدا به تاریخچه و سیر تحول دو خودرو می‌پردازیم و در نهایت هم آخرین مدل‌های موجود از آنها را که از پیشرانه‌ی TU5 بهره می‌برند مورد توجه قرار می‌دهیم و با توضیحاتی پیرامون پیشرانه‌ی TU5 و مزایا و معایب آن و کارکرد آنها در دو خودرو گزارش را به اتمام خواهیم رساند.
پژو ۴۰۵ (Peugout 405 GLX) جزو نخستین خودروهایی از کمپانی پژو محسوب می‌شود که در سال ۱۳۶۹ برای نخستین بار وارد ایران شدند. این خودرو در سال ۱۹۸۸ به عنوان بهترین خودروی سال اروپا برگزیده شده بود. نسل اولیه‌ی ۴۰۵ در ایران با پیشرانه‌های ۲ لیتری ۸ سوپاپ تولید می‌شد که در سال ۲۰۰۲ تولید آنها متوقف شده و پیشرانه‌های اولیه جای خود را به پیشرانه‌های ۱.۸ لیتری با اعمال اندکی تغییرات نسبت به مدل اولیه دادند. پلتفرم اولیه‌ی پژو ۴۰۵ بعدها برای طراحی خودروهایی همچون پژو پارس و سمند نیز مورد استفاده واقع شد و همچنین خودروهای پژو RD با پیشرانه پیکان و همچنین روآ نیز از روی همان پلتفرم اولیه در مقاطعی تولید شده‌اند. اما با همه‌ی اینها تولید ۴۰۵ بعد از گذشت ۲۰ سال هنوز هم ادامه یافته و همین تولید طلانی‌مدت، آن را در جایگاه پرشمارترین خودروی تاریخ ایران بعد از پراید قرار داده است. نسل جدید ۴۰۵ با عنوان 405 SLX تولید می‌شوند که از پیشرانه‌ی TU5 روی آنها استفاده شده است.
پژو ۲۰۶ برای نخستین بار در سال ۱۹۹۸ در قالب یک خودروی سوپرمینی روانه‌ی بازارها شد و تولید آن توسط خودروساز فرانسوی تا سال ۲۰۱۰ نیز ادامه داشت. بعد از توقف تولید ۲۰۶ در فرانسه هم کمپانی فرانسوی برای طرفداران سنتی ۲۰۶، خودروهایی با عنوان 206+ و پژو ۲۰۷ را تا سال ۲۰۱۲ ارایه کرد. این خودرو در طول ۱۸ سالی که از معرفی مدل اولیه‌ی آن گذشته، توسط خودروسازهای کشورهای مختلف، شکل‌ها و تغییرهای نسبتا زیادی را به خود گرفته و حتی مدل سدان آن نیز با عنوان 206 SD با همکاری ایران‌خودرو و پژو روانه‌ی بازارها شده است. ۲۰۶ از خودروهایی است که تا پیش از سال ۱۳۹۱ و با وجود اینکه در ایران نیز مراحل ساخت و مونتاژ قطعات آن صورت می‌گرفت، اما امتیاز برخی آپشن‌ها و همچنین تکنولوژی ساخت برخی قطعات کلیدی آن منحصرا در اختیاز پژو بود. بعد از اعمال تحریم‌ها در سال ۹۱ و قطع همکاری پژو با ایران‌خودرو به واسطه‌ی همکاری مشترک این کمپانی با جنرال موتورز، تولید ۲۰۶ پس از آن با مشکل مواجه شده و ایران‌خودرو هرچند که به تولید این خودرو ادامه داد، اما در واقع بسیاری از بخش‌های آن تنها نام ۲۰۶ را به خود داشتند و برای تهیه‌ی آنها به سراغ برخی کمپانی‌های چینی یا سایر تولیدکننده‌هایی رفته بودند که تولیداتشان در قیاس با پژو از کیفیت لازم برخوردار نبودند.
ایران‌خودرو امروزه ۲۰۶ هاچ‌بک را در تیپ‌های مختلفی ارایه کرده است. در حال حاضر ۲۰۶ تیپ ۶ به عنوان گران‌ترین و باامکانات‌ترین تیپ آن به شمار می‌رود. با وجود اینکه 206 SD هم از بازار خوبی برخوردار است و طرفداران خاص خود را دارد، اما شاید مدل هاچ‌بک ۲۰۶ همچنان نیز در ردیف یکی از شیک‌ترین و مورد پسند‌ترین خودروهای تولید داخل و چه بسا در میان بهترین و پررونق‌ترین خودروهایی قرار گیرد که در طی دو دهه‌ی اخیر وارد ایران شده‌اند.
پیشرانه‌ی TU5 چه مزیت یا تفاوتی دارد؟
همانطور که در ابتدای گزارش اشاره کردیم، برای حصول یک مقایسه‌ی اجمالی میان نسل جدید ۴۰۵ و ۲۰۶ تیپ ۶ بهتر است در وهله‌ی نخست اندکی روی پیشرانه‌ی TU5 دقیق‌تر شویم. پیشرانه TU5 در واقع یکی از پیشرانه‌هایی است که ایران‌خودرو ظاهرا علاقه‌ی خاصی به استفاده از آن پیدا کرده! و در نسل جدید محصولات خود (علاوه بر این دو مدل در خودروهای پارس و سورن و رانا هم به کار رفته است) از آن بهره گرفته است.
این پیشرانه در اصل متعلق به خانواده‌ای از موتورهای استفاده شده در محصولات پژو و سیتروئن موسوم به موتورهای PSA TU است؛ گروهی از موتورهای ۴ سیلندر که برای نخستین بار در سال ۱۹۸۶ معرفی شده‌اند. TU در دو گروه سوختی بنزین و دیزل در دسترس است. مدل به کار رفته در خودروهای ایرانی از نوع TU5 JP4(NFU) با توان تقریبی ۱۰۸ اسب بخار و حجم جابجایی ۱۵۸۷ سی‌سی است. بلوک این موتور از جنس چدن و بخش سرسیلندر آن آلومینیمی است. شاید تفاوت اصلی این پیشرانه در قیاس با سایر موتورهایی که به عنوان نمونه روی ۴۰۵ یا ۲۰۶ به کار رفته‌اند، در مصرف کمتر سوخت آن باشد. کار اصلی انجام شده در TU5 این است که به واسطه‌ی افزایش سوپاپ‌ها و اعمال تغییراتی، توان خروجی نهایی بیشتر می‌شود (تقریبا ۱۰ درصد)، اما گشتاور خروجی نیز تقریبا به همین نسبت افت می‌کند و همین امر باعث می‌شود تا خودروهایی که از این پیشرانه استفاده می‌کنند، در شتاب‌گیری و مسیرهای شیب‌دار از چالاکی و قدرت کافی (در قیاس با پیشرانه‌های دیگر) برخوردار نباشند و زمان صفر تا ۱۰۰ آنها نیز اندکی بیشتر شود.
اگر بخواهیم عملکرد دو خودروی 405 SLX و ۲۰۶ تیپ شش را که هر دو از موتور مشابه استفاده می‌کنند بررسی کنیم، احتمالا باید جرم دو خودرو را قیاس کنیم. جرم ۲۰۶ برابر با ۱۰۹۶ و جرم ۴۰۵ هم تقریبا ۱۱۲۰ کیلوگرم است. همین امر باعث برتری شتاب ۲۰۶ نسبت به ۴۰۵ و از طرفی هم کمتر شدن مصرف سوخت آن خواهد شد.
۲۰۶ تیپ ۶ و 405 SLX از بسیاری جهات مشابه‌اند. اما ما در جدول زیر به برخی از مشخصات کلیدی آنها و تفات‌های ریزی که شاید برای خریداران مهم باشد اشاره می‌کنیم:
| مشخصات | ۲۰۶ پژو | پژو 405 SLX |
|---|---|---|
| توان (اسب بخار) | ۱۰۸ | ۱۰۸ |
| گشتاور (نیوتون متر) | ۱۴۲ | ۱۴۲ |
| مصرف سوخت ترکیبی (لیتر) | ۷.۵ | ۷.۵ |
| شتاب صفر تا ۱۰۰ (ثانیه) | ۱۲.۶ | ۱۳.۲ |
| جرم خالص (کیلوگرم) | ۱۰۹۶ | ۱۱۴۲ |
| ظرفیت باک (لیتر) | ۵۰ | 70 |
| ظرفیت صندوق عقب (لیتر) | ۲۴۵ | ۴۷۰ |
| نوع گیربکس | تیپ‌ترونیک | دستی |
| سرعت بیشینه | ۱۹۰ | ۱۹۰ |
| سیستم تهویه مطبوع | اتوماتیک | معمولی |
| استاندارد آلایندگی | یورو ۳ | یورو ۴ بهینه |
| بالابر برقی شیشه | همه‌ی شیشه‌ها | شیشه‌های جلو |
| صندلی | قابلیت تنظیم ارتفاع و زاویه | تنظیم اهرمی |
| آیینه‌های جانبی | دارای حسگر دماسنج | بدون حسگر |
| سیستم کنترل بخار بنزین | دارد | ندارد |
| ایموبیلایزر | دارد | دارد |