داچیا  ساندرو  که با نام رنو  ساندرو  نیز شناخته می‌شود، در سه مدل به صورت مدل پایه، مدل میانی به نام امبیانس (Ambiance) و مدلی گران‌تر هم با نام لاریت (Laureate) تولید می‌شود. در این گزارش از اتکس، به بررسی اجمالی این محصول خواهیم پرداخت.

بررسی کلی و معرفی اولیه

رنو  ساندرو  مدل سال ۲۰۱۶ ( Renault Sandero ) را می‌توانیم به عنوان یکی از جادارترین و کارامدترین هاچبک‌های موجود در بازار خودروهای کوچک به شمار آوریم. این  خودرو  در سه کلاس ارایه شده و قیمت‌های همگی آنها به نسبت پایین هستند. شاید قیمت پایین را باید مهم‌ترین ویژگی ساندرو  بدانیم. اما ظرافت و ساماندهی آن به اندازه‌ی قیمتش خوشایند مشتریان نیست.

رانندگی با این  خودرو  در سرعت‌های پایین حس چندان خوبی منتقل نمی‌کند و اگر بخواهیم یک ایراد کلی دیگر نیز برای ساندرو  بر شماریم باید به کیت امکانات ضعیف در پایین‌ترین مدل ساندرو  اشاره کنیم. امکانات موجود در این کلاس بیش از حد نرمال، کم هستند و نیازهای معمول برای یک خودروی متوسط و کوچک را بر آورده نمی‌کنند.

عملکرد فنی

در کلاس‌های مختلف ساندرو  از سه پیشرانه‌ی متفاوت استفاده شده است. پیشرانه‌ی ۱.۲ لیتری بنزینی بدون توربوشارژر؛ پیشرانه‌ی بنزینی توربوشارژی با حجم ۰.۹ لیتر و همچنین یک پیشرانه‌ی دیزلی با حجم ۱.۵ لیتر که در واقع بهترین گزینه در میان سه موتور به کار بسته شده روی ساندرو  نیز تلقی می‌شود.

پیشرانه‌ی ۱.۲ لیتری دارای عملکرد مناسب در سوپاپ‌ها است اما در سرعت‌های بالاتر نمی‌تواند توان و گشتاور کافی را برای مانورها فراهم کند. پیشرانه‌ی ۰.۹ لیتری به خاطر کاربرد توربوشارژر در آن، دارای عملکرد قابل قبولی در سرعت‌های بالاست و توان و گشتاور کافی را برای سرعت‌های بالا فراهم می‌کند. اما نقطه‌ی ضعف این پیشرانه را بر خلاف گزینه‌ی قبلی شاید در عملکرد نه چندان قدرتمند سوپاپ‌ها و سیستم سوخت‌رسانی در سرعت‌های پایین‌تر بدانیم.

پیشرانه‌ی دیزلی ۱.۵ لیتری می‌تواند توان و گشتاور کافی را برای ساندرو  در همه‌ی سرعت‌ها فراهم کند و همانطور که اشاره کردیم، بهترین پیشرانه در میان پیشرانه‌های ارایه شده برای ساندرو  است.

سیستم‌های تعلیق در همه‌ی مدل‌های ساندرو  یکسان هستند و در یک ارزیابی کلی باید بگوییم که دارای کارکرد ضعیفی بوده و در سرعت‌های پایین شاهد تکان‌های ناخوشایندی برای سرنشینان خواهیم بود. هرچند که عملکرد سیستم تعلیق در بزرگراه‌ مناسب است ولی در هر صورت سرنشینان را در مسیرهای ناهموار تا حدودی آزار خواهد داد.

فرمان‌پذیری ساندرو  در سطح یک خودروی هاچبک متوسط قابل قبول است. اما نباید انتظار یک سیستم فرمان بسیار حرفه‌ای و خوش‌دست را از این مدل داشته باشیم و همچنین در پیچ‌های تند شاهد غلتش‌های نسبی خواهیم بود. در کل می‌توانیم بگوییم که رنو به وظیفه‌ی اصلی فرمان در خودرویی با کلاس اینچنینی پرداخته است؛ یعنی اینکه در حالت کلی سیستم فرمان ایمن و قابل پیش‌بینی است.

درباره‌ی سروصداهای ناشی از بخش موتور و انتقال قدرت گفتنی است که در دورهای بالای موتور مقداری نوییز حاصل از موتور را خواهیم داشت و در هنگام حرکت با سرعت‌های بالاتر نیز نوییز ناشی از جاده و وزش باد اندکی آزاردهنده خواهد بود.

طراحی بدنه

طراحی و امکانات داخلی

قابلیت تنظیم ارتفاع صندلی برای ساندرو  فقط در مدل لوریت در نظر گرفته شده است. همچنین برای هیچ کدام از مدل‌های ساندرو  قابلیت تنظیم غربیلک فرمان در نظر گرفته نشده است.

قرارگیری پنجره‌ی جلویی به گونه‌ای است که دید مناسبی از جاده را به راننده و سرنشینان می‌دهد. این امر درباره‌ی شیشه‌های کناری و همچنین بخش عقب نیز برقرار است. در مدل لوریت ساندرو  از سنسورهای پارک عقب برای بهبود عملکرد در حین پارک بهره گرفته شده است. در دو مدل آمبیانس و لاریت از نمایشگر با صفحه‌ی تک‌رنگ استفاده شده است.

همچنین می‌توانیم به سیستم جهت‌یابی ماهواره‌ای، اتصال بلوتوث، پورت اتصال USB، ورودی aux استفاده شده در این دو مدل اشاره کنیم. گرافیک‌ نمایشگر تا حدودی مطلوب بوده و منوها نیز دارای کارکرد ساده‌ای هستند. اما در کل اگر بخواهیم عملکرد بخش اینفونتینمنت  خودرو  را با رقبایی همچون سوزوکی سوییفت یا هیوندایی i20 قیاس کنیم، واقعا به نکته‌ی امیدوارکننده‌ای نخواهیم رسید.

طراحی داخلی

فضاها و قابلیت‌ها

در کل باید در نظر داشته باشیم که فضاهای داخلی این  خودرو  به نسبت یک هاچبک بسیار مناسب هستند. جعبه‌ی زیر داشبورد بزرگ و مناسب، تعبیه‌ی فضاهایی روی قسمت داخلی هر چهار در برای قرارگیری وسایل، جای بار بزرگ و کارامد و همچنین در عقب عریض و بزرگ برای دسترسی به جای بار از نکات مثبتی هستند که می‌توانیم برای این  خودرو  بر شماریم.

در کل باید در نظر داشته باشیم که نقطه‌ی قوت ساندرو  در میان همه‌ی جوانبی که آن را بررسی کردیم در فضابندی مناسب همگی محل‌ها در مقیاس یک هاچبک متوسط است.

قیمت‌ها و میزان مصرف سوخت

قیمت پایه‌ی  خودرو  از حدود ۷۳۰۰ دلار شروع می‌شود و گران‌ترین مدل ساندرو  هم مدل لاریت با پیشرانه‌ی دیزلی است که قیمتش به ۱۲ هزار دلار می‌رسد. میزان مصرف سوخت هم برای سه نوع پیشرانه‌ای که پیشتر بررسی کردیم، به ترتیب برای پیشرانه‌های بنزینی ۰.۹ و ۱.۲ لیتری و همچنین برای پیشرانه‌ی دیزلی به ترتیب به ازای هر صد کیلومتر در حالت ترکیبی برابر ۷ و ۶.۶ و ۴.۲ لیتر گزارش شده است. همانطور که می‌بینیم ساندرو  از نظر مصرف سوخت خودروی بسیار مقرون به صرفه‌ای است.

در پایان گزارش خود نیز نکات مثبت و منفی پیرامون ساندرو  را در یک نگاه بررسی می‌کنیم:

نکات مثبت:

جادار و کارامد؛ مقرون به صرفه؛ قیمت فوق‌العاده پایین

نکات منفی

عدم ظرافت و بهسازی؛ عملکرد ضعیف در سرعت‌های پایین؛ دارای امکانات اندک در مدل اولیه